Pamiętniku,
Dlaczego nie mogę nikomu ufać? Dlaczego nie ma osoby, która mnie zrozumie?
Nie wiem co się ze mną dzieje? Wszystko czuje mocniej, wszystko boli bardziej i dłużej? Myśli samobójcze pogłębiły się robiąc jedną, wielką, czarną dziurę?
Dlaczego chce samotności, ale nigdy nie lubię sama palić? Dlaczego czuję się samotna wśród ludzi, którym ,,niby ufam”?
Dlaczego codziennie zakładam maskę i jestem wielce wesołą osobą? Dlaczego piosenki, które mają pobudzać do tańca, same zamykają mi oczy i wymyślają różne historyjki? Dlaczego tak bardzo boję się przyznać, że kocham? Dlaczego ledwo mi to przez gardło przechodzi? Dlaczego nie mam dobrego kontaktu z mamą skoro wiem, że gdyby jej się coś stało to spaliłabym miasto?
Dlaczego w ogóle myślę o takich rzeczach?
Dlaczego śni mi się śmierć mojej babci?
Dlaczego moja mama nie rozumie jak mówię, że czuję się jak gówno i nie idę do szkoły? Dlaczego skończyłam czytać, skoro tak bardzo to kochałam? Dlaczego ludzie wierzą w Boga, skoro go nawet nie widzieli?
Dlaczego kiedy jadę do rodziny mówię, że w odwiedziny, okłamując samą siebie, a tak naprawdę jadę po pieniądze na papierosy i alkohol?
Dlaczego na świecie nie ma człowieczeństwa? Dlaczego coś zwane człowiekiem, jest potworem? Kiedy małe dzieci przestaną szukać potworów pod łóżkami i zrozumieją, że one są w nas?
Dlaczego nie ma odpowiedzi na ,,niby” proste pytania?
Dlaczego moje noce są ciekawsze, niż wasze dni?
